Mijn hoogbegaafde buurman oom Jort belt mij. “Ga je mee? Wouter belde of wij zo snel mogelijk langs kunnen komen.”
“Wouter?” vraag ik verbaasd. “Die was toch begraven vorig jaar?”
Om elf uur ‘s ochtends drink ik een bak koffie bij mijn buurman oom Jort. Hij wordt gebeld door een teamchef van de politie. Oom Jort zet de speaker aan zodat ik mee kan luisteren.
“Wist jij dat gisteravond vier mannen en twee vrouwen zijn opgepakt op verdenking van het hebben van geen mening?”
“Goedemiddag meneer Rutte, fijn dat ik u even mag interviewen.”
“Hai hai. Is goed hoor. Maar wel even snel joh, mijn vliegtuig wacht.”
“Wij zijn zelfstandige teamplayers in het accountants- en cijfermatig analyseren-gebeuren,” zegt oom Jort met een stalen gezicht. “Een tak van sport waarin wij graag problemen tackelen.”
“Ik hoef mijzelf helemaal niet met God te vergelijken. Ik ben naar zijn evenbeeld geschapen. Uit God voortgekomen dus.”
Ik bekijk dit stilleven even. Al smakkend fladderen er taartkruimels langs zijn mondhoeken omlaag om uiteindelijk als een verwaaide berg papiersnippers op zijn bureau te belanden.
Met mijn begaafde buurman, oom Jort, ben ik op weg naar het ziekenhuis in Heerenveen. Jorts neef Mink ligt daar, nadat hij besloten had in Heerenveen op het einde van de wereld te gaan wachten.
Binnen één minuut zie ik Derk Bolt, presentator van het tv-programma Spoorloos, volledig door het ijs zakken.
Een vriend van mij, die privédetective is (met de toepasselijke naam Charles Chercher), vroeg mij langs te komen op zijn kantoor.
PACO'S COLUMNS 